lunes, 11 de diciembre de 2017

馃挜

Los días soleados. Lluviosos. Los buenos y malos. Las sorpresas. Los viajes planeados. Las comidas y cenas. Las noches, las tardes y las madrugadas. Los regalos. Los detalles. Las películas y las series acurrucados en el sofá. Los momentos que tenemos de cantar y hacernos felices. Los sueños que queremos cumplir juntos. Reir. Aprender. Abrazar y besar (nos). Los mensajes. Las miradas que hablan por si solas. La magia (nuestra). Verte peinado, desnudo o tapado hasta arriba con una manta. Las manos entrelazadas. Hacer el tonto, pero más el amor. Porque contigo todo. Nosotros infinitos. 
Pero sobretodo, el presente y el futuro. El que nos espera y el que tenemos.

-нуль два

viernes, 6 de octubre de 2017

Pre(pro)siciones.

¿Qué te apuestas a que te quiero más que tú a mi,
ante todo pronóstico
bajo cualquier concepto
Y no cabe duda que nunca dejaré de hacerlo.
Con lo que tengamos que soportar,
Contra cualquier imprevisto
Y de cualquier manera posible
Porqué desde que te conocí lo hago
Y en cualquier momento de nuestra vida lo seguiré haciendo
Sea entre las sabanas
O hacía cualquier destino al que vayamos
Y hasta que mi corazón diga basta,
Pero para siempre.
Porqué por fin te he encontrado
Y segun mi propio criterio
Sin ningun tipo de pero
Sobre cualquier otra persona
Y tras las dudas que te puedas formular, te quiero con todas las pre(pro)siciones que puedas imaginar.

martes, 5 de septiembre de 2017

A t铆.

Por aparecer en mi vida y hacerme sentir el cosquilleo del que hablan tantos.
Por hacerme ver que lo que menos esperas es lo que más te acaba gustando.
Por conseguir que seis horas se conviertan en treinta minutos.

A tí
Por tantas sonrisas y tantos besos.
Por tantos planes que queremos hacer y lograremos.
Por que gracias a tí me he dado cuenta que no debo tenerle miedo a volver a intentarlo y arriesgarme.
Por darme cuenta de lo bonita que es la vida al compartirla contigo.

A tí
Por tanto en tan poco.
Por lo que ha pasado y pasará.

A tí
A mí
O a un nosotros.



jueves, 27 de abril de 2017

Records.

Vaig tornar al lloc on tot va començar. L'ambient era com el d'aquell dia: el mar estava en calma, silenciós, els ocells s'escapolien entre els núvols i els vaixells navegaven damunt l'aigua tranquil•la. Estava asseguda al banc on sempre ens trobàvem. Encara es podia veure el suau relleu del meu cor mal dibuixat enllaçat amb els teu pols maldestre composant la promesa més fugaç que mai m'havien fet. Malgrat el nostre petit amagatall no hagués canviat, jo ja no era la mateixa. Em vas fer miques com un paper on era escrita la nostre història, la qual mai vam poder acabar.

lunes, 10 de abril de 2017

Preguntas a respuestas.

Estar buscando respuestas sin saber las preguntas, o sí, sí se saben, pero no tenemos valor a pronunciarlas, supongo que por tener miedo a algo nuevo, o porqué en el fondo sabemos que perderíamos lo que ni tenemos. Encontrar las respuestas que no queremos saber, es irónico, al estar acostumbrados a responderlas nosotros mismos podríamos saber que pasará, hasta el momento donde no solo te interesas tú, sino quien realmente las tiene que responder o preguntar. Es ese el instante donde encuentras las respuestas a lo que te llevabas cuestionando desde que empezaste a plantearte la vida.

Ya no m谩s o ya no m谩s miedo?

Y volvió a pasar, promesa tras promesa diciendo que ya no te harían más daño, hasta que aparece jurando que esta vez sería diferente, te lo crees o eso intentas, vuelven las mismas preguntas sin poder pronunciar, mismos miedos que no puedes superar, tantos por qués en forma de pregunta pero no de respuesta, estar apagada y que todo vuelva a empezar, sin saber que pasará o como acabará, volviendo a arriesgar por alguien sin tener por seguro nada.
Y ya no es miedo a intentar y fallar, es miedo de querer, de que te quieran, que te quieran bien, que te hagan sentir especial para luego dejarte como un cristal despues de haber caído, el hecho de querer pero no poder, de confiar sin darte a conocer del todo, volver a sentir esa ilusión, esa sonrisa al llegar a casa, pequeños detalles que te hacen dar cuenta de que no hay nada bueno sin algo malo al lado y ahí es donde tienes que decidir en si ya no más o en si ya no más miedo.

jueves, 23 de marzo de 2017

2 veces.

Lo pensé dos veces, y en este caso, no te elegí en ambas.
Por primera vez pensé en mi, en todas las lágrimas que no pude derramar por miedo a no poder parar, en esas sonrisas que veía en mi rostro cada mañana al levantarme pero que realmente no eran por felicidad, sino por intentar simular que estaba bien estando contigo, todas las conversaciones que lo unico que conllevaban era que cada dia tuviera menos claro si permanecer a tu lado,  en esas noches a altas horas de la noche intentando dibujar un futuro conjunto, y puede que el que el boligráfo no dibujara una misera línea era la señal que era el final de todo lo que pudimos ser pero por miedo a serlo de verdad no fuimos, por soñar en algo tan bonito que ni en los cuentos que te contaban cuando eras pequeño ilustraban..
Porque de verdad si pensaba que podría ser contigo, que todo podía lograrlo si era a tu lado, me llegué a creer que nunca me dejarías ir, pero ni quisiera tu sabías que poco a poco ese hilo rojo del que todos hablan lo estabas soltando, ninguno de los dos nos esperábamos que lo que prometimos definitivo fuera un simple sueño, como esos de los que hablabamos cada mañana después de una bonita noche, era tan simple como que te acostumbraste a decirme te quiero, pero se te olvidó quererme.

Lo siento, mi felicidad va por encima de todo lo que tu me podías ofrecer.

mi茅rcoles, 15 de marzo de 2017

6 horas.

6 horas, en las que sueño que somos felices sin importar nada más excepto tu y yo.
7 horas, en las que escribo tu nombre junto a un dibujo esquemático de nuestro futuro incierto. 
11 horas, en las que me pregunto si es que no fue nuestro momento, o simplemente, no eramos nosotros los que teníamos que coincidir.
24 horas, dedicadas a lo que quisimos ser y no pudimos.
Días hechos para tí...
Para mí...
Para los recuerdos.

jueves, 2 de marzo de 2017

Dejarse llevar.

Tal vez es más sencillo de lo que pensamos, tal vez no es buscar y buscar hasta encontrar a la media naranja que dicen, puede que buscando nunca encontremos lo que necesitamos, y sin quererlo, aparezca quien menos esperamos para cambiarlo en menos de lo que uno se imaginaba.
Pero es difícil, es muy difícil poder explicarlo, o solamente expresarlo, el por qué de un simple te quiero de la boca de alguien que tiene miedo a querer, el por qué de tantas sonrisas sin tener apenas motivos para poder gesticularlas o el por qué de cambiar tu forma de ser con el mundo por la forma que tiene de hacerte ver las cosas y que de una vez por todas, lo veas posible, siempre y cuando sea a su lado.
Es tan fácil como dejarse llevar, aprender a caminar solo y si viene, caminar juntos hacía la misma dirección. Es tan sencillo como esperar lo que realmente es para tí, y a partir de allí, disfrutarlo cada instante, por qué, aunque la gran mayoría de cosas no sean eternas, la felicidad al saber que no te has equivocado al elegirla, es única.

Vivir, sentir, amar.
 ;💘

lunes, 20 de febrero de 2017

M铆a, eternamente m铆a.

Ya es ahora de darme una oportunidad a mi misma ¿No crees? Después de tanto tiempo pensando en ti, de darte lo mejor y arriesgarlo todo por nosotros, las locuras hechas y por hacer que repetiría mil veces por ser feliz a tu lado, meses después me doy cuenta, no se puede tener todo, y en este caso, a ti no te puedo tener.
Ahora soy yo, me doy la oportunidad a mí, después de dartelas a ti, que no sirvieron de nada, esta no me fallará, me la doy a mi misma, al querer ser feliz, al quererme y volarme, me doy la oportunidad de creer en mi y soñar más alto que cualquiera, ni por ti, ni por nadie, por mi, por que valgo más que todas las lágrimas lloradas, porqué puedo, porqué si, porque si tu puedes ser feliz yo también, y ya ves, ser feliz sin ti, por mi misma.
Se acabó, esto no es un punto y seguido, sino un punto y final, no hay más por lo que luchar, solo lucharé por mi misma, porque me merezco más que todo lo que he pasado, otra lección más aprendida, la felicidad no está al lado de nadie, sino en uno mismo, y tendría que ser la primera en aplicarmelo, por mi misma, por una vida nueva, pero conmigo, te dejo ir, sé feliz por ti, por mi o por ella, que yo lo seré solo por mi.

Muy yo, muy mía, muy a lo mío

martes, 7 de febrero de 2017

Por y para ella

Me encantaba por delante, me encantaba la manera de mirarme, de besarme, la forma en que me cogía la mano y me hacía sentir protegido, la manera de hablarme y sonreirme simplemente mirandome, me encantaba cada parte de su cuerpo como si nunca hubiera visto a nadie delante mío, me volía loco; pero más me encantaba por detrás, la forma que se le quedaba en el pelo despues de deshacerse el moño a lo largo de un día fuera de casa, me chiflaba la perspectiva de su cuerpo vista desde donde estaba yo, la luz que desprendia aún y estar cansada, me gustaban sus curvas, sus pecas y las estrías de los muslos que tanto odiaba, estaba enamorado de cada centímetro de su piel, locamente enamorado de todas y cada una de las imperfecciones que ella me recordaba cada día al quitarse la ropa, pero me daba igual, era perfecta a su manera.. y a la mía,  moría por y para ella, era diferente a las demás chicas, brillaba por ella sola.

mi茅rcoles, 4 de enero de 2017

;

Se supone que cada uno se conoce a sí mismo, ya que dicen que nadie se conoce mejor que uno mismo, pero pocos nos planteamos realmente quienes somos.
Y, ¿Si os dijera que nadie puede responder del todo a esa pregunta? Pensemóslo ¿Quien soy? Muchos podríais decir que personas, otros que materia o un conjunto de células, pero si nos ponemos a pensar, somos tanto y a la vez tan poco.. tan insignificantes comparado con los millones de personas que hay en el mundo.
Supongo que relacionado a esto podría plantear otra de las grandes preguntas ¿Realmente que queremos? A esto podría responder que quiero triumfar, quiero dinero y conseguir mis sueños. Pero, ¿Nadie quiere la felicidad o es tan evidente que ni la deseamos? Supongo que la gente está tan ocupada en resolver sus problemas que no se plantea si de verdad son felices. Y lo que realmente es importante es como somos, quien somos y como nos sentimos.